2000 senesinden itibaren hızlı bir şekilde gerçekleşen kentleşme tarımsal üretim ve hayvancılık faaliyetleriyle ilgilenen kırsal kesimin nüfusunda düşüş yaşanması ile sonuçlanmıştır. Buna karşın her geçen sene artan nüfusun gıda ihtiyacı tarım ve hayvancılık sektörünün karşılayabileceği düzeylerin çok üzerinde seyretmeye devam etmiştir. Bunun üzerine nüfusu artan kentlerin verimli tarım arazilerini de içine alacak şekilde genişlemesi sektöre bir darbe daha vurmuştur. Her ne kadar paketli gıda endüstrisi artan nüfusun gıda ihtiyacını karşılamada yeterli olsa da bu durum birtakım stratejik sorunları da beraberinde getirmektedir.
Her şeyden önce modern kentleşme toplumların topraktan ve tarımsal ürünlerden uzak kalmasına neden olmaktadır. Kırdan kentlere göç oranının kontrolsüz düzeylere ulaştığı ülkelerde ise bireyler sağlık beslenme için gerekli besin maddelerini edinebilme konusunda dışa bağımlı hale gelmektedir. Birleşmiş Milletler’in bu konu hakkında geliştirdiği stratejiler her şehrin kendi kendini besleyebilecek kaynaklara sahip olması gerektiğinin önemle altını çizmektedir.
Ancak günümüz koşulları göz önünde bulundurulduğunda hiçbir modern şehrin kendi kendini beslemeye yetecek tarımsal üretimi ve hayvancılık faaliyetini gerçekleştirebileceğini söyleyemeyiz. Tam olarak bu noktada tarım ve hayvancılık sektöründeki lojistik hizmetleri devreye girmektedir. Çünkü tarım ve hayvancılık ürünlerine artan talep sebebiyle söz konusu gıdaların kentlere sağlıklı ve organize bir şekilde ulaştırılması hayati bir önem arz etmektedir.
Günümüzün modern şehirlerinde yalnızca küçük bir kesimin ihtiyaçlarını karşılamaya yetecek düzeyde tarım ve hayvancılık faaliyetleri gerçekleştirilmektedir. Bu yüzden modern şehirlerin neredeyse tamamı tarım ve hayvancılık bakımından büyük ölçüde kırsal kesime bağlı durumdadır. Bu durumda şehirlerin gıdaya olan erişimi yalnızca perakende ve lojistik sektörlerinin iş birlikleriyle mümkün hale gelmektedir.
Modern kentlerin tarım ve hayvancılık faaliyetlerinden her geçen gün biraz daha uzaklaşması gıda gereksinimindeki açığın bir kat daha artmasına neden olmaktadır. Bu açığı kapatmak ise şüphesiz ki tarımsal üretimin artırılması ve hayvancılık faaliyetlerinin iyileştirilmesiyle mümkün olabilmektedir. Bunu başarabilmenin bir yolu gelişen teknolojinin de desteğiyle lojistik faaliyetlerin iyileştirilmesidir.
Tarım ve hayvancılık sektöründe lojistik faaliyetlerinin iyileştirilmesi üretim artmasa dahi ihtiyaçların karşılanmasına büyük bir katkı sağlayacaktır. BM raporlarına göre küresel çapta üretilen tarımsal ve hayvansal gıdaların 1/3’ü tüketiciye ulaştırılmasında zayi olmaktadır. Bu oranlar lojistik hizmetlerinin daha az gelişmiş olduğu ülkelerde ise ciddi oranlarda artış göstermektedir. Bu sebeple yeni nesil lojistik çözümlerin tarım ve hayvancılık sektörüne entegre edilmesi arz ve talep dengesini sağlayabilmek bakımından önemli bir katkı sağlayacaktır. Kısaca sektördeki arz açığının tarımsal planlama kadar gıda lojistiğine de önem verilmesi ile dengelenebileceğini ifade edebiliriz.
Lojistik hizmetlerinin önemine tarım sektörü açısından bakıldığında çok daha çarpıcı sonuçlarla karşılaşılmaktadır. Verilere göre yalnızca hasat sonrası zayi olan gıdaların yarısının kurtarılması her sene fazladan bir milyar insanın doyurulacağı anlamına geliyor. Dolayısıyla hasat edilen ürünlerin taşınması ve muhafaza edilmesi süreçlerine teknolojiyi entegre etmek daha fazla bireyin tarımsal gıdaya erişimini mümkün kılmada atılacak ilk adım olmalıdır.
